بِسْــــــــــــــــــمِ اﷲِالرَّحْمَنِ اارَّحِيم

De dag dat we herrijzen

Door vier muren omringd, gedachten die razen
nadenkend, reflecterend, chaos die ze uitblazen
een wanorde en opeenstapeling van vele zorgen
dat terwijl ik niet weet of ik nog leven zal morgen

Wat houdt ons bezig, 't is teveel om aan te wijzen
niet denkend aan de dag dat iedereen zal herrijzen
we laten datgene wat we voorrang moeten geven
en houden ons teveel bezig met dit werelds leven

Op deze aardbol begeef ik me, als een kleine stip
ik vaar richting mijn bestemming op mijn eigen schip
wat ik meeneem is de vraag, voor mij en iedereen
dus toon ik berouw, wellicht is de dood er zometeen.